Pierwszy raz usłyszał jego muzykę we wczesnym dzieciństwie na przełomie wieków (Lisiecki jest pianistą młodym, rocznik 1995) – w domu rodziców w Calgary znalazł nagranie koncertów fortepianowych w wykonaniu Krystiana Zimermana i od razu zachwycił się tym, co zmysły dziecięce przyciąga najsilniej: kolorem. Wielobarwnością fortepianu, potem orkiestry, wreszcie fortepianu z orkiestrą. Złożonością opowieści muzycznej, w której każdy dźwięk ma znaczenie i która porusza jednocześnie tak wiele różnorodnych wątków i budzi tyle skrajnych emocji. Patos i wzburzenie w częściach otwierających. Tkliwość i wzruszenie w lirycznych ogniwach środkowych (Romance „o dumaniu w wiosnowy czas o księżycu” – jak mówił sam twórca o Koncercie e-moll op. 11, Larghetto w Koncercie f-moll op. 21 napisane z młodzieńczej miłości do śpiewaczki Konstancji Gładkowskiej). Radość i energia w tanecznych rondach w finale (krakowiak w Koncercie e-moll, kujawiak i elementy mazura w Koncercie f-moll). Sama wirtuozeria i popis nie przyciągały tak silnie, choć są to bez wątpienia utwory tchnące brawurowym stylem brillant, tak modnym za czasów Chopina. „Nie staram się być wirtuozem, bo nie to jest w tej muzyce nadrzędne – mówił polsko-kanadyjski pianista w wywiadach. – Dla mnie Chopin to przede wszystkim piękno. I nie ma tu znaczenia wiek czy narodowość słuchaczy. Chodzi tylko, żeby każdy z nich przeżył piękny wieczór”.

Niespełna dwudziestoletni Fryderyk Chopin skomponował oba koncerty w ostatnich miesiącach spędzonych w ojczyźnie, tuż przed wybuchem powstania listopadowego. Jan Lisiecki sięgnął po nie jako czternastoletni młodzieniec (z towarzyszeniem orkiestry zadebiutował jeszcze wcześniej, w wieku dziewięciu lat) – nagranie tych kompozycji przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina otwarło mu drzwi między innymi do prestiżowej wytwórni Deutsche Grammophon, z którą współpracuje, odkąd skończył piętnaście lat, i która w 2013 roku uhonorowała go statuetką Młodego Artysty Roku. Dziś jako pianista występujący na wszystkich estradach świata może ze spokojem powiedzieć, że zna każdą nutę obu koncertów Chopina. Także tę, która została powierzona orkiestrze. „Podchodzę do grania z zespołem orkiestrowym w taki sam sposób jak do występów kameralnych i współpracy z indywidualnymi muzykami. Mam to szczęście, że pracuję ze wspaniałymi wirtuozami, którzy podążają za moją wizją, tworząc i interpretując utwór razem ze mną, a nie obok mnie” – mówił w 2021 roku w rozmowie z Rachel Naomi Kudo i Alessandrem Tommasim.

Taka symbioza twórcza cechowała jego współpracę z Filharmonikami Nowojorskimi, San Francisco Symphony czy London Philharmonic Orchestra. I w takiej formule Jan Lisiecki – na trzy tygodnie przed dwudziestymi siódmymi urodzinami – wraz z Sinfoniettą Cracovią otworzą cykl koncertów ICE Classic 2022.

Maria Wilczek-Krupa